μνημονεύω

(ΑΜ μνημονεύω, ΜΝ και μνημονεύγω και μνημονεύκω) [μνήμων]

1. διατηρώ ή ανακαλώ στη μνήμη μου, σκέπτομαι κάποιον ή κάτι («ἦ μνημονεύεις οὖν ἅ σοι παρῄνεσα;», Σοφ.)

2. ανακαλώ στη μνήμη κάποιου, αναφέρω σε κάποιον κάτι, υπενθυμίζω («ἀληθῆ μέντοι μνημονεύεις», Πλάτ.)

3. κάνω μνεία κάποιου, αναφέρω κάποιον («μνημόνευε Ἰησοῡν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν», ΚΔ)

νεοελλ.

αναφέρω συχνά το όνομα προσώπου ή πράγματος ή γεγονότος («όλο την πεθερά του μνημονεύει»)

μσν.- νεοελλ.

εκκλ.

1. προσεύχομαι για την υγεία και την μακροημέρευση κάποιου, κάνω μνεία κάποιου σε προσευχή και ιδίως στη Θεία Λειτουργία

2. (για ιερείς) προσεύχομαι για την ψυχή πεθαμένων σε ειδική ευχή, ονομαστικά για τον καθέναν

3. διαβάζω νεκρώσιμη ακολουθία για κάποιον

μσν.

1. βάζω στον νου μου, σχεδιάζω

2. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) μνημονευμένος και μνημονεμένος, -η, -ον

αυτός που είναι αλησμόνητος, αξιομακάριστος

3. φροντίζω να τελεστεί το μνημόσυνο κάποιου

4. τελώ τη μνημόνευση αυτοκράτορα, πατριάρχη ή επισκόπου σε ειδική μεγαλόφωνη ευχή κατά τη Θεία Λειτουργία

5. εκφράζω ευχές για κάποιον σε ένδειξη ευγνωμοσύνης

αρχ.

1. θυμάμαι να κάνω κάτι

2. υπηρετώ ως μνήμων*.